یکی از چالشای والدینی که واسه اولین بار صاحب بچه شدن در کنار بسیاری دیگه از مشغله های ذهنی اونا، اینه که تا چه وقتی، نوزاد خود رو در کنار خودشون بخوابونن چون که اونا در صحبت با زوجای دیگه یا والدین خود، پاسخای متناقضی رو دریافت می کنن. محققان تازگیا با انجام پژوهشایی در این رابطه، جواب این رو هم مثل خیلی از پرسشای دیگه دادن.
آخرین این پژوهشا مناسب ترین زمان واسه انتقال کودک به اتاق خودشو ۶ ماهگی می دونه. دکتر «آیان پُل» نویسنده اصلی این تحقیق میگه: “هرچقدر زمان طولانی تری نوزاد خود رو در داخل اتاق مشترک بذارین، وضعیت خواب اونو خیلی بد تر می کنین.”
پروفسور «پُل»، متخصص کودکان و استادیار دانشگاه پزشکی «پن استیت»، عقیده داره که انتقال کودک به اتاق دیگه، احتمال «سندروم مرگ یهویی نوزاد» رو هم کم می کنه.
در پاییز سال گذشته هم، انجمن کارشناسان کودک آمریکا به بررسی وضعیت کودک واسه کم شدن اندازه مرگ اونا در مورد خوابیدن در اتاق والدین شون پرداختن. اونا بهترین زمان واسه جداسازی اتاق نوزاد رو ۶ ماهگی، پیشنهاد کردن. پروفسور «پُل»، سنین بالاتر از ۶ ماهگی رو واسه انجام این کار، مناسب ندونسته و پیشنهاد هم نمی کنه.
واسه رسیدن به اینجور نتیجه ای، محققان این تحقیق ۳۲۰ پرسشنامه جفت و جور کرده و اونا رو در اختیار زنائی که تازه مادر شده بودن قرار دارن. این ۳۲۰ نفر، نوزادانی ۴، ۹، ۱۲ و ۳۰ ماهه داشتن.
نوزادان ۹ ماهه ای که در اتاقای جداگونه می خوابیدن، در مقایسه با بقیه نوزادان، در ۳۰ ماهگی، ۴۵ دقیقه در شبونه روز بیشتر می خوابیدن. هم اینکه به گفته پروفسور «پُل» نوزادانی که در ۴ و ۹ ماهگی روی تخت مشترک والدین خود می خوابیدن، بر اثر تکانای تخت بیشتر از خواب پریده و خطر دچار شدن به «سندروم مرگ یهویی نوزاد» هم در اونا با افزایش بیشتری همراه بود. البته در این تحقیق، کیفیت خواب والدین در زمان حضور نوزاد در اتاق مورد بررسی قرار نگرفت.
پروفسور «فرن هواک»، دکتر خونواده و متخصص سلامت عمومی هم میگه، این تحقیق سئوالات بیشتری رو در مورد اتاق مشترک نوزاد و والدین مطرح ساخته و دلیل اصلی اون وجود شواهدیه که می تونه در آینده منتهی به دشواریایی در وضعیت خواب و عادات نادرست در رابطه شه.
ایشون که خود از نویسندگان این پژوهشه، میگه تحقیقات انجام شده در ۴ ماهگی، خیلی کم بوده و اشاره میکنه: “بیشترین حد زمان خواب در میان نوزادان ۴ ماهه ای که در اتاق مشترک با والدین شون می خوابن، ۷ ساعت تخمین زده شده.
این در حالیه که این اندازه در میان نوزادانی که در اتاقای جدا از هم می خوابیدن به ۷ ساعت و ۴۵ دقیقه زیاد شد.”
البته ایشون ۷ ساعت خواب در این سن رو هم واسه نوزاد کافی و به درد بخور می دونه و فایده هایی رو هم واسه خوابوندن نوزاد در اتاق مشترک برشمارد که از اون جمله میشه به شیردهی بهتر نوزاد، آرامش والدین و نزدیکی بیشتر به نوزاد اشاره کرد.
پروفسور «پُل» بر این باورست که با افزایش سن نوزاد، نیاز اون به خوردن غذا در طول شب هم کم میشه و دچار شدن به «سندروم مرگ یهویی نوزاد» پس از ۶ ماهگی هم با کمتر می شه.
البته ایشون به محدودیتای این تحقیق هم اشاره میکنه چون که این تحقیق در میان گروه محدودی از جمعیت آمریکا انجام قبول کرد.
هم اینکه همه شرکت کنندگان این تحقیق از بین سفید پوستان انتخاب شده بودن و در اومد هرساله اونا ۷۵۰۰۰ دلار آمریکا (حدودا برابر ۲۷۷٫۵۰۰٫۰۰۰ تومن) یا بیشتر بود.
با در دست داشتن اینجور اطلاعاتی، والدین باید چیجوری عمل کنن؟
پروفسور «پُل»، واسه ایجاد امنیت لازم واسه نوزاد، ۶ ماهگی رو زمان مناسبی واسه جدا کردن اتاق نوزاد می دونه. از اونجایی که خطر مرگ حاصل از «سندروم مرگ یهویی نوزاد»، پس از ۶ ماهگی با کم شدن زیادی همراه می شه، بهتره والدین و خصوصا مادران از نگهداری نوزاد در اتاق مشترک پی از ۶ ماهگی دوری کنن.
نتیجه این مطالعه روز ۱۵ ام خرداد (۵ ام ژوئن) و در مجله Pediatrics به منتشر کردن رسید.